Syndrom DDA - gdzie szukać pomocy i jakie objawy na niego wskazują?

Spis treści:

1. Syndrom DDA – co to jest
2. Syndrom DDA – objawy psychiczne
3. Syndrom DDA – gdzie szukać pomocy
4. Syndrom DDA – psychoterapia
5. Jak jeszcze można pomóc osobie z syndromem DDA?
6. Syndrom DDA - definicja
7. Syndrom DDA i syndrom DDD – czym się różnią?
8. Jak syndrom DDA wpływa na dorosłe życie?
9. Dlaczego warto iść na terapię, mając syndrom DDA?

Syndrom DDA – co to jest

Syndrom DDA to skrót oznaczający Dorosłe Dzieci Alkoholików. Syndromem DDA określa się zespół utrwalonych schematów działania. Dziecko zmuszone do dorastania w rodzinie alkoholowej może wykształcić cechy pozwalające przetrwać trudną sytuację. Pozwala mu to przystosować się do ciągłego strachu, poczucia odrzucenia czy wstydu. Cechy, które w dzieciństwie pozwalają przetrwać w nieprzewidywalnym środowisku, w dorosłym życiu często utrudniają normalne funkcjonowanie i nawiązywanie zdrowych relacji z innymi.

Syndrom DDA - objawy psychiczne

Osoby z syndromem DDA wyniosły z domu poczucie niskiej wartości, potrzebę kontroli oraz nieumiejętność budowania relacji z otoczeniem lub związków partnerskich. Stale towarzyszą im uczucia wyniesione z domu, jak lęk, wstyd czy poczucie winy. Nie wszystkie dzieci wychowywane w rodzinach, gdzie występuje problem alkoholowy, wykształcają takie cechy. Część dzieci jest na tyle elastyczna psychicznie, że potrafi oddzielić „rodzinę” od „ja”.

Stopień nasilenia objawów syndromu DDA jest zróżnicowany. Co więcej, mogą one pojawiać się sporadycznie i nie obniżać znacząco jakości życia. Zazwyczaj zależą od czynników zewnętrznych, które „aktywują” mechanizmy syndromu DDA. Objawy psychiczne utrzymujące się przez dłuższy czas lub powracające, które powinny skłonić do szukania pomocy, to m.in.:

• trudności w nawiązywaniu relacji intymnych
• trudności w zbudowaniu trwałego związku
• obawa przed utratą własnego „ja” w związku
• obawa przed odrzuceniem
• niska samoocena oraz obawa przed zdemaskowaniem własnej nieatrakcyjności
• ukrywanie uczuć z obawy przed zranieniem
• świadome tłumienie emocji
• niepewność w sytuacjach konfliktowych i obawa przed gniewem
• uczucie lęku pomimo braku realnych zagrożeń
• szukanie trudności, wywoływanie kryzysów i napięć zamiast dążenia do spokoju
• nadmierne branie na siebie odpowiedzialności (lub uchylanie się od niej)
• uczucie osamotnienia, wyobcowania, odmienności i izolacji od ludzi
• trudności z przeżywaniem radości, zabawy, ze spontanicznością
• nadmierna lojalność
• obawa przed utratą kontroli, nadmierna potrzeba kontrolowania siebie i innych
• posługiwanie się kłamstwem, nawet w sytuacjach, gdy łatwiej powiedzieć prawdę

Syndrom DDA – gdzie szukać pomocy

Syndrom DDA to nie choroba, a zespół nabytych w dzieciństwie cech, które znacząco wpływają na jakość dorosłego życia. Próba samodzielnego przepracowania problemów zazwyczaj nie przynosi pożądanych efektów. Fachowa pomoc jest niezbędna, jeśli zależy nam na wyjściu z destrukcyjnych schematów i uwarunkowań.

Osoby dotknięte syndromem DDA mogą uzyskać pomoc m.in. w:

• Powiatowych Centrach Pomocy Rodzinie
• Poradniach leczenia uzależnień i współuzależnienia
• Poradniach zdrowia psychicznego
• w organizacjach pozarządowych (np. fundacje, stowarzyszenia)
• w ramach pomocy psychologicznej online

W instytucjach publicznych, w zależności od placówki, termin wizyty może wynosić od kilku tygodni nawet do 6 miesięcy.

Umów Wizytę Standard

Wizyta od 99 zł

Syndrom DDA - psychoterapia

Psychoterapia ma służyć uświadomieniu sobie, co jest powodem niskiego komfortu w dorosłym życiu oraz nauczeniu się, jak sobie z tym problemem poradzić. Jest to możliwe dzięki przepracowaniu bolesnych wspomnień oraz nazwaniu i uporządkowaniu trudnych emocji z nimi związanych. Dzięki psychoterapii DDA uczą się oddzielać przeszłość od aktualnego życia i kształtować je w komfortowy sposób.

Najważniejsze kwestie, które podczas pracy nad zachowaniami związanymi z syndromem DDA, psychoterapia pomaga uporządkować, to m.in.:

• umiejętność stawiania granic
• umiejętność wyrażania własnego zdania
• wyjście z ról wyznaczonych sobie w dzieciństwie

Co więcej, syndromowi DDA mogą towarzyszyć zaburzenia psychiczne, jak np. depresja czy stany lękowe. Przy syndromie DDA psychoterapia musi zatem być prowadzona przez specjalistę. Ważne, aby psychiatra lub psycholog właściwie rozpoznał zaburzenia i dobrał odpowiednią terapię.

Jak jeszcze można pomóc osobie z syndromem DDA? 

Syndrom DDA to nieustanne mierzenie się z bolesną przeszłością. Zdanie sobie sprawy z zależności między wydarzeniami z dzieciństwa a obecnym zachowaniem, to dobry początek i przejaw dużej dojrzałości. Warto zrobić krok dalej i skorzystać z fachowej pomocy psychologicznej. Jeśli problemem jest brak czasu lub obawa przed wizytą w poradni zdrowia psychicznego, doskonałą alternatywą jest e-wizyta. Lekarz psychiatra lub dobry psycholog online pomogą znaleźć rozwiązanie, które działa. Dzięki temu osoba z syndromem DDA wprowadzi korzystne zmiany do swojego życia.

E-wizyta w takiej sytuacji jest równie skuteczna co wizyta w stacjonarnym gabinecie, jednak pozwala zaoszczędzić czas. Co więcej, spotkanie z psychologiem online daje znacznie większy komfort, gdyż można je odbyć z dowolnego miejsca np. wygodnego fotela we własnym mieszkaniu.

Syndrom DDA - definicja 

Syndrom DDA, co to jest? DDA syndrom nie jest chorobą. Syndrom Dorosłych Dzieci Alkoholików (DDA) opisuje zestaw emocjonalnych i behawioralnych cech, uczuć i zachowań, postaw, schematów, które mogą rozwijać się u osób dorosłych, które jako dzieci były narażone na negatywne skutki alkoholizmu rodzica lub opiekuna. Syndrom DDA wywodzi się z lat 70, ubiegłego wieku. Wtedy zaobserwowano, że uzależnienie od alkoholu w rodzinie ma niekorzystny wpływ na dzieci i później te dzieci przejawiają pewien zespół cech, z którymi borykają się w dorosłym życiu. Dzieci alkoholików, żeby przetrwać traumatyczne dzieciństwo w oparach alkoholu rodzica, biorą na siebie różne role. Bohater, najczęściej najstarsze dziecko jest nadmiernie odpowiedzialny. Kozioł ofiarny to dziecko, młodsze, które sprawia problemy wychowawcze. Dziecko we mgle ucieka w świat iluzji i marzeń, izoluje się od kontaktów z ludźmi. Maskotka, zwykle najmłodsze dziecko w rodzinie, które rozładowuje śmiechem napięcie i dopasowuje się do potrzeb innych. 

Termin dorosłe dziecko alkoholika (DDA) zaczęto używać w latach 70. XX wieku w Stanach Zjednoczonych, w ramach ruchu Anonimowych Alkoholików, organizacji wsparcia dla rodzin i przyjaciół osób walczących z alkoholizmem. AA zauważył, że dorosłe dzieci alkoholików często dzieliły podobne doświadczenia i wzorce zachowań, niezależnie od swojego aktualnego wieku, czy sytuacji życiowej. Ruch DDA zyskał na sile, dzięki pracy takich osób jak Janet Woititz, która w 1983 roku opublikowała książkę „Adult Children of Alcoholics”, w której opisała 13 najczęściej spotykanych cech DDA. Książka przyczyniła się do zwiększenia świadomości o specyficznych problemach, z jakimi mogą borykać się dorosłe dzieci alkoholików, i pomogła zdefiniować i rozpowszechnić termin DDA na świecie. 

Syndrom DDA leczenie polega na terapii indywidualnej, w postaci rozmów z terapeutą, terapii grupowej, pod kierunkiem terapeuty oraz mitingów. W grupie uczestnicy dzielą swoimi przeżyciami i problemami. Ich problemy odbijają się jak, w lustrach, w oczach innych osób. Dzieci alkoholików otrzymują informacje zwrotne od innych uczestników. Możliwe jest pisanie prac pisemnych, praca w parach lub małych grupach, czy bardziej zaawansowane formy psychoterapii jak odgrywanie scenek, czyli psychodrama albo ustawienia rodowe. Trzecim etapem są spotkania grupy dzieci alkoholików (mitingi) raz w tygodniu, aby dzielić się doświadczeniem, siłą i nadzieją, na podstawie 12 kroków DDA. Miting jest grupą samopomocową. Daje możliwość korzystania z doświadczeń innych uczestników, jednak bez możliwości udzielania rad, komentowania, czy przerywania wypowiedzi innych uczestników. Prowadzącymi spotkania są osoby ze Wspólnoty DDA dysponujące największym doświadczeniem, zaangażowaniem lub stażem zdrowienia; jednym z warunków jest zachowanie anonimowości spotkanych tam osób oraz zasłyszanych spraw i zdarzeń. W Polsce istnieje wiele grup DDA. 

Syndrom DDA i syndrom DDD – czym się różnią? 

Syndrom DDA i DDD, jaka jest różnica? DDA lub DDD, to osoby dorosłe, które wychowywały się w rodzinach dysfunkcjonalnych, z problemem alkoholowym. Przy DDA jest bardzo dokładnie określona przyczyna dysfunkcji, natomiast przy DDD nie. 

Przyczyny dysfunkcji DDD mogą obejmować: przemoc domową, nadużycia emocjonalne, fizyczne lub seksualne, choroby psychiczne rodzica, zaniedbanie dziecka, czy nadmierne oczekiwania i presję wobec dzieci. Pochodzenie terminu Dorosłe Dzieci Dysfunkcyjnych Rodzin DDD ewoluowało w psychologii i terapii rodzinnej w miarę zwiększania się zrozumienia wpływu, jaki mają na dzieci dysfunkcyjne środowiska domowe.

Jak syndrom DDA wpływa na dorosłe życie?

Dzieci alkoholików mają trudności z wyrażaniem i regulacją emocji. Mogą odczuwać silne emocje, ale nie zawsze potrafią je wyrazić. To może prowadzić do konfliktów w relacjach osobistych i zawodowych. Doświadczają chronicznego stresu i lęku, co może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak problemy z sercem, problemy z żołądkiem, a nawet problemy psychiczne, takie jak depresja i zaburzenia lękowe. DDA czują, że muszą być perfekcyjni, aby być akceptowanymi lub kochanymi. To może prowadzić do przemęczenia w pracy, jak również do problemów w relacjach, gdzie mogą oczekiwać, że inni również będą perfekcyjni. DDA są bardziej niż inni narażeni na uzależnienia, od substancji, zachowań, hazardu, czy jedzenia. Mają niskie poczucie własnej wartości, które może prowadzić do problemów w relacjach, w tym do związków, które są nierówne lub oparte na zależności.

Umów Wizytę Standard

Wizyta od 99 zł

Dlaczego warto iść na terapię, mając syndrom DDA?

Jak leczyć syndrom DDA? W każdej chwili. Syndrom DDA terapia pomoże nauczyć dzieci alkoholików, w jaki sposób radzić sobie ze stresem, lękami i różnymi emocjami. Narzędzia do zarządzania stresem takie jak medytacja lub techniki oddechowe oraz strategii radzenia sobie z normami w relacji, pomagają podnieść jakość życia. Terapeuta może pomóc takim osobom zrozumieć, jakie są ich potrzeby i oczekiwania w relacjach, a także jak ustalić zdrowe granice. Terapia dzieci alkoholików pomaga stworzyć zdrowe poczucie własnej wartości, pomóc ocenić i docenić własne mocne strony. DDA dotykają także problemy ze zdrowiem: depresja, zaburzenia psychiczne, PTSD (zespół stresu pourazowego). Terapeuta pomoże w diagnozowaniu syndrom DDA objawów i leczeniu. Dzięki temu osoba z DDA ma możliwość wprowadzenia korzystnych zmian do własnego życia.

Bibliografia:

1. Psychoterapia Dorosłych Dzieci Alkoholików, Strategie, procedury i opisy przypadków pracy psychoterapeutycznej, Zofia Sobolewska - Mellibruda (2013) Instytut Psychologii Zdrowia PTP
2. Stan zdrowia, wsparcie społecznie i zadowolenie z życia u Dorosłych Dzieci Alkoholików korzystających z pomocy terapeutycznej. Chodkiewicz J., Wilska A. (2008) wyd. Uniwersytetu Łódzkiego
3. Wyrosnąć z DDA, Robert J. Ackerman (2020) wyd. Feeria